Bu arada.. yarın kıyamet kopuyor

Evet arkadaşlar, büyük gün geldi. Mesih’in yarın (21 Mayıs 2011’de) tekrar dünyaya geleceği ve kendine inananları kurtarıp cennete çıkaracağı,  İncil’deki ayetlere bakarak, kıyametin Nuh Tufan’ından tam 7000 sene sonra olacağını hesaplayan Amerika’daki Family Radio adı altında birleşen köktenmanyak hrıstiyan grubu tarafından açıklandı.

Bu uzun cümleyi tekrar yazayım da anlaşılmayan bir nokta kalmasın.

• Nuh Tufan’ından tam 7000 sene sonra,
• 21 Mayıs 2011 günü (öğrendiğimize göre saat 18:00’de – sanıyorum California saati bu),
• İsa Mesih tekrar dünyaya gelerek inananlarını kurtaracak, geri kalan herkes sonsuz bir ıstırap içinde kalacak,
• ve bunu ortaya çıkaran kişiler de Family Radio adı altında çalışan bir köktendinci hrıstiyan grubu.

Elbette tarih boyunca asla Nuh Tufanı gibi bir olay olmadığı, ya da İncil’in türlü tutarsızlıklar, saçmalıklar, absürtlükler ve ilkelliklerle dolu olduğu gibi makul insanların öne süreceği argümanlarla vaktimi harcamayacağım. Açıkça belli ki, yarın İsa Mesih’in gelmesini bekleyen bir grup insan için o tren çoktan kalkmış bile.

Hesapta kullanılan matematik çok ilginç :

Nuh Tufanı MÖ 4990 yılında gerçekleşmiş.

Yeni Ahit’te 2. Petrus 3:8’de ise “Sevgili kardeşlerim, şunu unutmayın ki, Rab’bin gözünde bir gün bin yıl ve bin yıl bir gün gibidir” yazıyor.

Yaratılış 7:4’te ise “Çünkü yedi gün sonra yeryüzüne kırk gün kırk gece yağmur yağdıracağım. Yarattığım her canlıyı yeryüzünden silip atacağım”

Yani diyor ki, insan takvimiyle 7000 sene sonra  “hepinizi yağmurla öldüreceğim”.

Yine diyorlar ki “İncil’i çok derinlemesine inceledik ve Nuh Tufanı 4990 sene önce olmuştur”. Buradaki “derin inceleme” yöntemini ben size söyleyeyim:

İsa’ya kadar adı geçen tüm Peygamberlerin yaşlarından ve akrabalık ilişkilerinden hesaplayarak Nuh’a kadarki aralığı 4990 sene olarak hesaplıyorlar. Atıyorum “Nuh 900 sene yaşadı, Nuh öldükten 200 sene sonra Yunus geldi o 300 sene yaşadı, sonra Şit geldi 80 sene yaşadı….” hepsini topla – 4990 sene!” gibi bir mantıkla hesaplanıyor. Meraklısı için detay Wikide var.

Yaratılış 7:10-11’de  Nuh’un 600. yaşını yaşadığı yılda (Erol Büyükburç’u kıskandıracak kadar iyi yaşlanmış derler) 2. Ay 17. Gün’de yer yüzünün kırılıp, cennetin pencelerinin açıldığı yazıyor.

İncilde kullanılan takvimi bugünkü Miladi takvime uyarladıklarında bir bakıyorlar ki 4990 + 2011 = 7001. Ama bir saniye, hesap tam değil zira takvimde 0. yıl olmadığından bir de -1 uyguluyorlar çıkan sonuca – 7001-1= 7000 sene. 2. Ay 17. Gün de Mayıs 21’e denk geliyormuş.

Açıkçası 0. yıl ve -1 meselesi benim de beynime mavi ekran verdirdi. Ama önemli değil, sonuçta hayal ürünü şeylerden bahseden manyakların yaptığı bir hesabın sağlamasını yapıp bu güzel güneşli öğleden sonramı heba etmeye niyetim yok.

Size bahsetmek istediğim şey, özellikle Amerika’daki ateist grupların bu saçmasapan iddiaya verdikleri tepkiler.

Elbette vakti bol bazı ateistler niye bunun saçma olduğunu forumlarda, bloglarda ve gazete yorumlarında uzun uzun anlatmışlar. Ancak Seattle’daki bir ateist grup cennete çıkmayı bekleyen hrıstiyanların kendilerine paralarını bağışlamalarını böylece iyi hrıstiyanlar cennete gittikten sonra geride kalan ve deprem, sel, yangın vs gibi sonsuz ıstırabı bekleyen insanlara bir nebze rahatlama sağlamalarını öneriyor. Eğer ki kıyamet 21 haziran’da kopmazsa para Camp Quest’e, yani çocuklara eleştirel düşünce ve bilimsel yöntemi öğreten yaz kampına gidecek.

Bazı ateistler ise daha eğlenceli tepkiler derdinde. Bazı forum üyeleri 21 Mayıs’ın ertesi sabahı sokaklarda içi boş kıyafetler bırakıp bazı insanların gerçekten cennete yükseldiği izlenimini vermeyi önerirken, diğerleriyse 21 mayıs günü polise kayıp olduğu bildirilen kişileri göstererek “bakın işte, cennete yükselecek olanlar yükseldi, hepiniz burda bizimle kaldınız, şimdi bırakın da hayatımızı yaşayalım” demeyi planlıyor.

Başka bir grup ise hrıstiyanları “ne olur evcil hayvanlarınızı sokağa atmayın/öldürmeyin, bize verin biz bakalım” diyerek kötü olayları engellemeye çalışıyorlar.

Her neyse, ben bu yazıyı yazarken Pasifikteki bazı adalarda zaten tarih 21 Mayıs olmuş durumda. Eğer İsa gelecekse, Doğu’dan gelecek yani. Akşama kalmaz öğreniriz geliyor mu gelmiyor mu.

Herkese iyi haftasonları 😉 Görürseniz Mesih’e benden de selam söyleyin.

Müslümanlar 9 yaşında çocuğun kafasını kesiyor

İnanılması güç ancak Tayland’da ne yazık ki  gerçekleşmiş olaydır.
Özerk Müslüman bölgesi kurmak isteyen Tayland’daki Müslüman azınlık, Tayland’ın güneyinde bir süredir devam ettirdikleri saldırılarda budist bir ailenin 9 yaşındaki çocuğunun kafasını kesmiş, ailesini de asarak ya da kafasını keserek idam etmişler.
7 yılda 4000’den fazla kişi hoşgörü dini İslama inanan Müslümanlar tarafından “putperest” diyerek katledilmiş.

Midesi kaldırabilecekler için

Bu olay Tayland’da yaşanan vahşetlerden sadece birisi. Daha önce öğretmenleri hedef alarak bazılarını yakan Müslüman militanlara dair haberler de çıkmıştı:

Yine midesi kaldırabilecekler için .

Başka saldırılara dair fotograflar cihad’ın ne kadar vahşice yapıldığını gözler önüne seriyor.

Tayland’daki çatışmanın temeli 13.yy’a kadar uzanıyor. İslam’ın Uzakdoğu’ya ilk yayılmaya başladığı tarihlere yani. Ancak kavganın tek sebebi İslam-Budizm değil. Dini ayrımlar neticesinde Müslüman halkın fırsat eşitliği büyük oranda azaltılıyor. BM raporlarına göre Müslüman halk eğitim açısından Budist halka göre daha kötü durumda. Her iki tarafta da insan hakları ihlalleri var.

Ancak sadece müslüman militanlar sivillere saldırarak çocukları da hedef alan saldırılarda bulunuyor.

Elbette bunun İslam geleneğinde bir yeri var.

“Rasulullah’a (sallallahu aleyhi ve sellem), müşriklerin, gece baskınlarında öldürülen çocuk ve kadınları hakkında soruldu. Rasulullah (sallallahu aleyhi ve sellem), “Onlar müşriklerdendir” diye cevap verdi. Başka bir rivayette ise şöyle geçmektedir: “Rasulullah’a (sallallahu aleyhi ve sellem), atlı bir grubun geceleyin düşmana saldırması esnasında, müşriklerin çocuklarından isabet alanların durumu ile alakalı soruldu. Bunun üzerine şöyle cevap verdi: “Onlar babalarındandır.”

Sahihu Müslim  Şerhi, Nevevi, 12/48-50

 Peygamberleri masum çocukların öldürülmesini umursamazken, kullar niye umursasın ki?

Ahmedinejad’ın cinleri

Bir ülkeyi Allah’la Peygamberle, ve diğer hayal ürünü şeylerle yönetirseniz, birisi sizi “cincilik büyücülük yapıyor” diye suçladığı zaman “Hadi ordan, git işine ne cini? Ne büyüsü? Çocuk musun?” diyemezsiniz.

Bu senaryo tam olarak Mahmud Ahmedinejad’ın başına gelen şey. 25 yakın adamı, cincilik ve büyücülük yaptıkları iddiasıyla tutuklanmış ve iddialara göre Hamaney, Ahmedinejad’ın istifasını istemiş.

Yahu, adam cinlerle büyüyle iş yapıyor olsa, niye bir yandan nükleer tesis yapıcam diye uğraşsın ki? Yollar cinlerini Obama’nın üstüne, hop Obama Vatikan’dan şeytan çıkaran aramaya başlar. Yollar cinlerini İsrail’in üstüne, bitti gitti. Boru diil ya canım? Cin bu, musallat oldu mu işin var, uğraşamazlar İran’la, müslüman dünyayla bir daha.

Mahmud ve Cin

İncil’de Yeni Ahit’te Matta’da geçerdi yanılmıyorsam, “kılıçla yaşayan, kılıçla ölür”. Bizim atasözümüz daha uygun bu duruma sanki : “Ne ekersen onu biçersin”.

Kolay gelsin Mahmudcuğum, İrandakileri cinlerin gerçek olmadığına ve büyü diye bir şey olmadığına inandırman epey zor olacak gibi. Kadere bak! Amerika’dan İsrail’den ve diğer gerçek düşmanlardan korkarken, hayali düşmanlara yenilme tehlikesi yaşıyorsun. Uzun zamandır duyduğum en ironik şey olsa gerek bu.

Pornografi’nin yararları

Bir kaç gündür herkesin malumu olduğu üzere, 22 Agustos’ta yürürlüğe girecek bir “Internet filtresi” meselesi konuşuluyor. Kısaca özet geçmek gerekirse, devlet, insanların isteğine göre 4 çeşit filtre düzenleyerek internetteki içeriği sınırlayacağını söylüyor.

İlk bakışta konu insanların isteğine bırakılmış gibi görünse bile, mahkeme kararıyla yasaklanmış sitelere erişimin çok daha zor olacağı ortaya çıkıyor. Daha önce basit DNS değişiklikleriyle aşılabilen Youtube yasağına benzer yasakların, şimdi şirketlerde kullanılan ve içeriği tamamen engelleyen “Websense” benzeri filtrelerle uygulanacağı belirtiliyor.

Elbette bu yasaklardan en çok etkilenen siteler Pornografik siteler.

Peki Pornografi acaba sanıldığı kadar kötü bir şey mi? Her zaman yapmaya çalıştığım gibi somut kanıtlara baktım. Ortaya çıkan tablo, zaten şüphelendiğim şeyi doğrular nitelikteydi.

Bulgularıma geçmeden önce tanımlarımı iyi yapmam gerekiyor. Pornografi derken neyi kastediyoruz, bu çok önemli.

Pornografi, yani insanların cinsel ilişkilerinin saklı-gizli olmadan kayıt altına alınması meselesinde önemli bir kaç nokta var.

1-Tarafların rızası. Burada pornografik filmde/fotoğrafta rol alan insanların bunu zorlanarak değil, kendi rızalarıyla yapıyor olmaları önemli. Belki para için, belki kişisel sebepler için – bu kısmı hiç önemli değil, kişinin zorlanmadan, kendi rızasıyla bu işe kalkışmış olması önemli.

2-Reşit olmayan veya rıza gösteremeyecek /reddedemeyecek kişilerin suistimal edilmemesi. Burada elbette çocuklar, akli hastalıklardan muzdarip olanlar ve hayvanları kastediyoruz.

Bazı porno filmlerdeki şiddet görüntüleri rol icabıdır. Yani kişi acı çekiyormuş gibi görünmesine rağmen esasen rol yapmaktadır. Bu da rıza ile olan bir şey olduğu için reddedilmesi gereken türün dışındadır.

Internet pornosundan önce basılı yayında pornografi her markette bulunabilen bir şeydi. Türkiye gibi çoğunluğu muhafazakar olan bir ülkede bile süpermarketlerde plastik poşet içerisinde porno dergiler satılıyordu. Elbette bu dergilerin bir kaç kötü tarafı vardı. Birincisi, porno içerik almak isteyen kişilerin bir çoğu sosyal normlar sebebiyle gidip parasını verip bunları satın alamıyordu, ve ikincisi, bu dergiler kullanıldıktan sonra çöplerde sokaklarda bulunabiliyordu. Çocukken yolun ortasında porno bir dergi bulduğumu bugün gibi hatırlıyorum. Ancak internette porno yaygınlaştığından beri basılı porno yayınlar ne marketlerde bulunabiliyor, ne de çöplerde/sokaklarda yanlış kişilerin eline geçiyor.

Araştırmalar gösteriyor ki, Amerika’da 90’lara kadar yükselen cinsel saldırı olayları, 90’larda internet erişiminin artması (ve insanların evlerinde, kendi özellerinde pornoya kolayca ulaşabilmeleri) sonrasında giderek düşmeye başlıyor. Elbette internet erişimi ve tecavüz oranlarının negatif korelasyonu, aradaki nedensellik bağına doğrudan işaret etmiyor, ancak diğer değişkenlerin nötralize edilmesi (polis, şehirleşme, yoksulluk, yaş grupları) sonucunda 10%luk bir internet erişimi artışı, cinsel suçlarda 7%lik bir düşüşe tekabül ediyor.

Ucuz/ücretsiz pornoya en kolay erişen grup, 15-25 yaşlar arasındaki erkekler. Tecavüz suçlarına bakıldığında en çok tecavüz suçunun işlendiği yaş aralığı da bu yaş aralığı.

Pornoya erişimin tecavüz oranlarını düşürmesine bir örnek de Japonya. Yıllardır, Japonya’da çok gelişmiş bir porno ve fuhuş endüstrisi mevcut. Öyle ki, akla gelmeyecek fantazilere hitap eden şirketler mevcut. Bizdeki sigara ya da kola makineleri gibi Japonya’da giyilmiş bayan iç çamaşırı satan otomatik makineler var. Bir erkek (ya da kadın) fantazisini gerçekleştirmek için bir başkasının özel eşyalarını çalma ya da zorla istediğini almak yerine, parasını verip kolayca istediğini elde edebildiği için Japonya’da cinsel suçların oranı dünya ortalamasına göre çok aşağıda.

Nationmaster’a göre cinsel suçlara göre dünya sıralaması şu şekilde. Elbette bu istatistiklerin adli makamlara yansımış suçlar olduğunu belirtmekte fayda var. Suudi Arabistan, Yemen gibi ülkelerde İslami kanunlarla yönetilen ülkelerde cinsel suçların az olarak görünmesinin en büyük sebebi, kadınların tecavüzü adli makamlara ihbar etmemesi, zira bilindiği gibi tecavüze uğradığı için Şeriat kanunu adı altında recm edilen kadınlar var. Zaten BM’in 2009’da yayınladığı bir rapora göre cinsel saldırı suçlarının sadece 55%i ihbar ediliyor.

Konumuza dönelim. Pornoya ulaşmanın cinsel saldırı suçlarını azaltmasının mekanizması üzerine konuşmakta fayda var.

Pornografi sadece cinsel olarak sosyal normlara bağlı kalamayan (davranış bozukluğu olarak görülebilecek) kişilerin değil, gayet normal bir hayatı ve cinsel ihtiyaçları olan insanların da ihtiyaçlarını kendi özelinde ve kimseye zarar vermeden giderebilecekleri bir araç. Örneğin cinsel isteği eşinden fazla olan bir erkek, kendi eşini sürekli cinsel ilişkiye zorlamaktansa, porno ve masturbasyonla bu ihtiyacını gidererek evliliği kötü etkileyebilecek davranışlara girmek zorunda kalmaz. Aynı şekilde eşinin yapmak istemeyebileceği bir fantazi söz konusu olduğunda bunu yine porno sayesinde giderebilir.

Veya gençleri ele alalım. Cinsel eğitimi dandik olan ülkemizde bir çok kişi, evlenene kadar hayatında hiç karşı cinsi çıplak görmemiş ve ne yapacağını nasıl yapacağını bilmeden ilk gecesini yaşayabiliyor. Ya da çocuklar meraklarına yenilip çocuk yaşta bebek sahibi olabiliyorlar. Belli bir yaşa gelmiş çocukların (15? 14?) cinselliği düzgün bir kontekst içerisinde öğrenmeleri ve meraklarını gidermeleri, cinsel yolla bulaşan hastalıkları, çocuk yaşta hamileliği ve travmatik sonuçları olabilecek olayları (ilk deneyimde başarısız olmak, alay konusu olmak) engelleyebilir.

İstatistiki bilgileri inceleyen Stanford Hukuk fakültesinden Todd Kendall, İnternet erişiminin diğer suçların artması ya da azalmasıyla herhangi bir korelasyonunu bulamazken cinsel suçlarda daha önce bahsettiğim azalmayı görmüş. Çalışmasını ekonomi bakış açısıyla yazmış ve internet pornosu (ve edinmenin kolaylaşması) ile cinsel suçların birbirinin muadili ürünler gibi görülebileceğini yazmış. İki ayrı marka süt gibi düşünülebilir – birini edinmek kolaylaşınca/ucuzlaşınca, diğerinin pazar payı azalıyor. Bu bakış açısıyla internet pornosunun kolayca ulaşılabilmesinin diğer “ürün” olan cinsel suçların “pazar payı”nı azalttığını istatistiki verilerle göstermiş.

Benzer bir etki şiddet içeren sinema filmleri ve şiddet içeren suçlarda da görülüyor. Şiddet içeren filmlerde artan her 1 milyon seyirci, suç oranlarında %1.3’lük bir düşüşe eşlik ediyor. Laboratuvar ortamlarında şiddet içeren yayınlar izlemek kişilerin şiddet isteğini artırıyor görünse de, gerçek dünyada aynı porno gibi filmlerdeki şiddet ve gerçek dünyadaki şiddet birbiriyle “pazar payı” için rekabet eden iki “ürün” gibi görünüyorlar. Araştırmanın tamamı şu adreste.

Pornonun cinsel suçları azalttığıyla ilgili bir başka çalışma da Hawaii üniversitesinde gerçekleştirilmiş ve aynı sonuca varmış: pornoya erişim ne kadar kolaysa, cinsel suçlar o kadar azalıyor. Aynı bulguya varan bir başka araştırma da şuradan okunabilir. Hatta benzer bulgulara 1976’da New Scientist dergisinde de yer verilmiş.

Yani kanıtların ortaya koyduğu şey bariz : porno, sosyal açıdan faydalı bir işleve sahip.

Peki devletin pornografiyi (ve diğer “sakıncalı” bulduğu şeyleri) yasaklamak istemesi? Öncelikle insan haklarına aykırı bir durum. Benim haber alma, bilgi edinme, porno izleme ve ihtiyaçlarımı kendi uygun gördüğüm şekilde giderme haklarımı devlet güya benim iyiliğim için elimden alıyor. Elbette Türkiye gibi daha adam gibi üniversite seçme sınavı yapamayan bir ülkede bunun ne kadar sağlıklı işleyeceğini tahmin etmek zor değil. Dar görüşlü bir yobazın “günaaaarrgghhh!!!” diyerek kafasına göre yasakladığı binlerce, yüz binlerce bilgi kaynağından bahsediyoruz. Ben birey olarak neyi izleyip izlemeyeceğime, neyi okuyup okuyamayacağıma ve çocuğuma neyi öğretip öğretemeyeceğime benden başka hiç kimsenin karar vermesini kabul etmiyorum. Cinsel ihtiyaçlarını pornografiyle kendi evinde kimseye zarar vermeden gideremediği için bir başkasının gelip bana zarar verme ihtimalinin artmasını istemiyor ve bunu kabul etmiyorum.

Bu sebeple 22 Ağustos’taki “internet filtreleme” meselesine karşı net bir tavır koyup, yaygara yapmak gerekiyor. Ekşi Sözlükte bugün ihbarweb sitesine (ki benim blogumun da ara ara şikayet edildiği bir yer) tib.gov.tr’nin (ihbarweb’in sahibi devlet kurumu) şikayet edilmesi çağrısı yapan kişilerin yazıları var.

Ayrıca 22 Mayıs’ta bir yürüyüş organize edilmiş. İmkanı olanların bu yürüyüşe katılmalarını tavsiye ediyorum.

Vatikan’dan “Sübyancı Papazları polise ihbar etmeyin” emri

Evet, Vatikan’ın bugüne kadarki “hayır biz kesinlikle pedofil papazları koruyacak bir şey yapmadık” savunmasını yalanlayan 1997 yılında Irlanda’ya yollanmış bir mektup ortaya çıktı. Mektup dönemin Vatikan’ın İrlanda’daki büyükelçisi başpsikopos Luciano Storero‘nun imzasını taşıyor ve pedofiliyle suçlanan papazların polise ihbar edilmemesini emrediyor.

Storero mektubunda “bu olayların ortaya çıkması ahlaki ve kilise açısından büyük problemlere sebep olacaktır” yazmış. Küçük çocuklara cinsel istismar yapan papazları korumaya yönelik bir komplodan bahsederken “ahlak” kelimesini nasıl kullanıyor, anlamak güç. Mektup ayrıca “kanunun noktasına kadar takip edilmesi gerektiği”ni söylüyor. Burada kanundan kasıt Katolik Kilisesi kanunu. Yani “kol kırılır, yen içinde kalır” kanunu.

Çocuklar dikkat!

Elbette bu emrin İrlanda’ya özel olduğunu düşünmek saflık olur. İrlanda’da geçerli olan emir, her yerde geçerlidir.

Kuş ve balık ölümleri Dünya’nın sonunun habercisi mi?

Bugünlerde haberlerde toplu kuş ve balık ölümlerinden ve bunun meşhur Night Shyamalan filmindeki gibi bir “kıyamet alameti” olduğu söyleniyor. Amerika, İsveç ve başka yerlerde görüldüğü söylenen toplu hayvan ölümlerinin dengesi bozulan doğanın ve dünyada bizim bildiğimiz manada yaşamın sonuymuş gibi gösteriliyor. Hatta meseleyi 2012‘ye ya da Nostradamus’a bağlayanlar bile var.

Elbette, bu toplu ölümlere kontekst içinde bakarsak dünyanın sonunun gelmediğini anlayabiliriz.

Toplu hayvan ölümleri, özellikle sürü halinde yaşayan canlılarda sık sık karşılaşılan bir durum. Öyle ki bir kaç yüz canlının ölümü genellikle haber değeri bile taşımıyor biyologlar için.

U.S. Geological Survey’s National Wildlife Health Center (USGS : Amerikan yaban hayatı inceleme merkezi) kaynaklı açıklamalara göre bu türden ölümler olağan ve sık karşılaşılan olaylar. Toplu kuş ölümlerinin çeşitli nedenleri olabiliyor. Örneğin kuşlar uyurken onları korkutup uçarken ağaçlara ya da başka yerlere çarparak ölmelerine sebep olan yüksek bir ses, ya da okyanuslarda oksijen açısından düşük su kütlelerinin balıkların normalde yaşadıkları alanlara akıp balıkların boğulmalarına sebep olmaları; açlık, toksik atıklar, parazitler, salgın hastalıklar, gıda zehirlenmesi ya da habitatlarındaki ani ısı değişimleri (özellikle deniz canlılarında) gibi daha tahmin edilebilir sebeplere ek olarak toplu ölümlere yol açabilecek olaylar.

Elbette insanların bahçelerine onlarca kuş düşmesi garipsenecek bir durum, ancak işin aslı bu türden toplu ölümler sık oluyor ve düşen kuşlar yerleşim yerlerinde değil tarlalarda ve kırlardaki diğer hayvanlar tarafından yendiği için bu olayların bir çoğu insanlar tarafından farkedilmiyor.

Binlerce hayvan her sene gruplar halinde ölüyorlar. Hatta 1996 yılında Canada’da meydana gelen bir toplu kuş ölümünde (gıda zehirlenmesi) 100.000’den fazla kuş ölmüştü ve bu olay bir kaç ay sonra tekrar yaşandı.

USGS geçtiğimiz 8 ayda 95 toplu ölüm kaydettiğini açıkladı. Şu linkte yıllara göre toplu ölüm olaylarına dair kayıtları inceleyebilirsiniz.

Peki bu son bir kaç haftada yaşanan olayların bu kadar ses getirmelerinin sebebi ne? Çok basit,

1-ölümler insanların yaşadıkları alanlara yakın yerlerde meydana geldiği için dikkat çekti, ve

2-Internet sayesinde birbiriyle alakalı olmayan, münferit olaylar arasında bilinmeyeni açıklama ihtiyacından doğan bilinçsiz bir “noktaları birleştirme” operasyonu yapıldı. Bir sürü blogcu ve basında çalışmasına rağmen makale veya bülten yayınlamadan önce fact-checking (hikayeyi doğrulama) nedir bilmeyen gazeteciler sebebiyle bu olaylar arasında bir bağ olduğu düşünüldü ve aradaki boşluğa 2012, Nostradamus, İbrahimi dinlerin kıyamet hikayeleri gibi masallar yerleştirildi.

 

 

Kutup ayısı mucizesi

Kaza yapan bir arabanın kaputunda beliren kutup ayısı şüphesiz bir mucize olmalı. Arabanın markası Hyundai, Kore’de kutup ayısı yaşamıyor. Bu mucize dinle imanla alakası olmayan köpek gibi haram yiyecekler yiyen Kore’lilere kutuplar gibi uzak yerlerde de canlıların yaşadığını ve bu muhteşem düzeni hatırlatmak için bir mucize. İbretlik.

Kerbela anıldı

Geçtiğimiz hafta 1000 küsür sene önce meydana gelen üzücü ama tarihte pek tekil olmayan bir olay anıldı. Türkiye’deki Caferiler her ne kadar son 15 yıldır geleneksel anma ritüelleri yerine kan bağışı yapsalar da, dünyanın geri kalanında alttaki gibi manzaralar görüldü.

Eh.. din böyle bir şey işte. 1000 küsür sene önce kanlı biten bir iktidar kavgasını anmak için ufacık çocukların eline zincir verip “sırtına vuracaksın” dedirtebiliyor insana.

 

Lezbiyen ebeveynli ailelerde çocuk istismarı oranı sıfır

Yeni yayınlanan bir araştırmaya göre iki lezbiyenin ebeveyn olduğu ailelerde çocuk istismarı oranı 0. Bu oran Amerika’daki heteroseksüel ebeveynli ailelerde %26 olan (daha çok şiddet ve baskı şeklindeki) istismar ve 8% olan cinsel istismar oranlarıyla karşılaştırılınca ortaya ilginç bir tablo çıkıyor.

Eşcinsel ailelerde yetişen çocukların homoseksüel olacakları iddiasıyla ilgili de araştırma, bu ailelerde yetişen çocukların %2.8’inin eşcinsel olduklarını gösteriyor.

24 yıldır süren araştırma, sağcı-muhafazakar-dindar kesimin şiddetle karşı çıktığı ve “ailenin kutsallığını ve yapısını bozan” eşcinsel evliliklerin ne kadar zararlı olduğu sorusuna ışık tutuyor.

Elbette burada önemli bir nokta var. O da lezbiyen çiftlerin çoğunlukla çocuklarını planlayarak suni döllenmeyle yaptıkları ya da evlat edindikleri. Bu şekilde çocuk sahibi olan heteroseksüel çiftlerle kıyaslandığında ortaya çıkacak olan tablo benim tahminimce benzer olacaktır. Yani bu araştırmadan çıkarabileceğimiz sonuç lezbiyen çiftlerin otomatikman çocuklara daha iyi davrandıkları değil, lezbiyen çiftlerin planlayarak edindikleri çocuklarına en az benzer şartlardaki heteroseksüeller kadar iyi baktıklarıdır. Yani lezbiyen bir çift olmak çocukların yetişmesinde iddia edildiği gibi kötü bir etken değil. Ancak otomatikman iyi bir etken olduğunu da söyleyemeyiz.

Bir de bu araştırmadaki örneklem epey küçük göründü bana, 78 aile uzun süreli izlenmiş olsa da, 78 yine de küçük bir örneklem. Gerçi zaten araştırmacılar “daha çok araştırma gerekiyor” demişler.

Filistinli Ateist Blogcu Gözaltında

Bir süredir İslam karşıtı bir Facebook sayfası yayınlayan Waleed Al-Husseini kimliğinin ortaya çıkmasından sonra polis tarafından göz altına alındı.

Al-Husseini’nin Facebook sayfası kapatılınca Enlightenment of Reason (Aklın aydınlatıcılığı) isminde bir blog kurmuştu. Blogu keşfeden annesi internet bağlantısını iptal edince Al-Husseini ölümcül bir hata yaparak (biliyorsunuz İslam’dan çıkmanın cezası ölüm) bi internet kafede günde 7 saat geçirerek blogunu güncel tutmaya çalıştı. Kafe çalışanlarından birisi de bilgisayardan girilen sitelerin dökümünü polise bildirince 25 yaşındaki berberlik yapan Al-Husseini tutuklandı.

Suçu İslam’ı kötülemek. Gerçi konu İslam olunca somut tarihi gerçeklerden bahsetmek bile kötülemek gibi algılanabiliyor.

Elbette bu tipik bir İslamcı iki yüzlülüğü. Filistin’de diğer dinlere dair eleştiriler gayet rahat bir şekilde dile getirilebilirken İslam’a dair eleştirilerin bu şekilde susturulmaya çalışılması ironik. Al-Husseini blogunda şu şekilde bir beyanda bulunmuş (tercüme):

Müslümanlar bana niye İslam’ı bıraktığımı soruyorlar. Bana garip gelen şey Müslümanların İslam’ı terketme olanakları olduğundan habersiz olmaları. Herkes bu hakka sahip. İslam’ı bırakan herkesin batının ve Yahudi devletinin bir ajanı olduğunu, bu ülkelerden ve gizli servislerinden tomarla para aldıklarını sanıyorlar. İnsanların aslında fikirlerinde özgür olduklarını ve istedikleri şeye inanabileceklerinin farkında değiller.

Bu makaleyi yazarken İslam’ın Hrıstiyanlık ya da Yahudilikten daha kötü olduğunu söylemediğimin altını çizmek istiyorum. Okuyucu benim diğer dinleri İslam’a tercih ettiğimi düşünmesini istemiyorum. Dinler aptallıkta birbiriyle yarışan bir sürü saçmalık ve inanılması güç efsanelerden başka bir şey değil.

Konuyla ilgili bir Facebook sayfası kurulmuş.

Türkiye’nin çok sevdiği, çok desteklediği ve yardım etmek için hiç bir fırsatı kaçırmadığı Filistin’de din ve vicdan özgürlüğü olmaması ne kadar üzücü. Eh, ne demişler? Bana arkadaşını söyle sana kim olduğunu söyleyeyim. Türkiye’nin yakın geçmişteki arkadaşları – Sudan, Filistin, Pakistan, İran, Brezilya. Ortaya çıkan resim endişe verici.